Hij reed rond in het profpeloton, met grootheden als Joop Zoetemelk, Hennie Kuiper en Gerrie Knetemann. Toch is wielrennen niet hetgeen waardoor Arnold van Hooft ‘wereldberoemd in Kerkdriel’ is geworden. Iedereen kent hem en zijn vrouw Elly nog als de grondleggers van het gelijknamige kantoor, tevens Zelfstandig Adviseur van RegioBank. Het is dit jaar precies veertig jaar terug dat Arnold het agentschap voor – toen nog – de Centrale Volksbank letterlijk in de schoot geworpen kreeg.

Nee, veel geld heeft Arnold van Hooft (69) niet overgehouden aan z’n kortstondige profcarrière op twee wielen. ‘Ik verdiende er geen moer mee’, kan hij lachend navertellen. Het leverde hem in ieder geval wel regionale bekendheid op, die Arnold van pas kwam toen hij in 1981 ongepland begon als agent voor de Centrale Volksbank. ‘Ik was een keer bij de bank voor een lening voor een huis. Zegt die adviseur: in Kerkdriel zoeken ze nog een agent. Anderhalf jaar later begint diezelfde adviseur er weer over. We hadden nog een kamertje over in ons huis, we hebben de wastafel eruit gehaald en er een kantoortje van gemaakt. Honderd gulden per week kreeg ik als onkostenvergoeding. Ik dacht nog: als het niks wordt heb ik in ieder geval die honderd gulden nog.’

Het liep heel anders, zoals iedereen in Kerkdriel en omgeving wel weet. ‘De bank had een doelstelling waar we het eerste jaar aan moesten voldoen. Daar
zaten we na een half jaar al aan. Ik bracht ‘s avonds na het werk zelf folders huis aan huis rond in Kerkdriel. Zo kreeg ik contact. En mensen kenden me van het wielrennen, die gunden het mij wel.’

Omgaan met cijfers lag Arnold altijd wel. Als kersvers agent volgt hij bancaire en hypotheekopleidingen. ‘En ik kan dingen goed overbrengen. Hypotheekadvisering was echt mijn stiel. In die periode werden er premie-A woningen gebouwd in Kerkdriel. Onze hypotheekrente lag tweetiende procent lager dan die van de concurrent. Verkocht ik ineens vijftig hypotheken in een jaar tijd. Ik werd uitgenodigd op het hoofdkantoor van de bank: wat ik aan het doen was. Ik zeg: “Als jullie hier nou honderd beroepsrenners neerzetten kan de rest ontslagen worden. Die gaan er tenminste voor!” Dat sloeg aan. Ik kon in 1985 vast aan de slag bij de Centrale Volksbank.’

Echtgenote Elly, van huis uit tandheelkundig laborant, neemt overdag het agentschap waar. In de avonduren springt Arnold bij als hypotheekadviseur. ‘Elly was voor het werk geschapen. Zij heeft het tot een succes gemaakt. Elly was vooral heel goed in het sociale contact. Met haar bespraken klanten ook heel persoonlijke zaken. Die heeft ze in 2002 allemaal mee haar graf in genomen’, verwijst hij naar haar overlijden. ‘Ik heb later gehoord van mensen dat ze veel steun aan haar hebben gehad. Ze heeft veel betekend voor de gemeenschap. Het is achttien jaar terug en ik kan er nog verdrietig om worden.’

In de tussentijd groeit het kantoor als kool. Er volgen verhuizingen. Eerst naar een gerealiseerde kantoorruimte in het achterhuis van zijn zus, die naast hen woonde in de ouderlijke woning. ‘We hadden thuis maar één spreekkamer. Klanten moesten in de gang op een stoel wachten.’ Vijf jaar later nemen Arnold en Elly hun intrek aan in het kantoor aan de Kerkstraat 71B, in het pand van melkboer Hans van Oers die ermee stopte. Arnold: ‘De locatie lag eigenlijk een beetje achteraf. Ik wilde meer in het dorp zitten, Elly niet. De makelaar gaf haar gelijk: in het dorp hebben klanten minder privacy, iedereen ziet wie er naar binnen loopt.’ Als de groei doorzet,
komt er personeel. ‘In vijf jaar tijd hebben we wel vijf, zes medewerkers moeten aannemen.’ Een van die medewerkers is nu degene die het kantoor runt: Seger Knops. ‘Seger heeft dezelfde stiel als ik. Ook een sportjongen. Seger is ook iemand die dag en nacht werkt.’ Lachend: ‘Hij zou wel een zoon van mij kunnen zijn!’

Het huidige kantoor is gevestigd in het pand van de voormalige Boerenleenbank, aan de Kerkstraat 32A. Op 4 juli 2019 was de feestelijke opening van het nieuwe kantoor. ‘Seger had die datum toevallig uitgekozen. Hij wilde het eerst veranderen toen hij hoorde dat het de sterfdag van Elly was. Dat wilde ik niet, het kon geen toeval zijn. Ik zei dat we er een mooie dag van zouden maken. Dat is ook gebeurd, al hebben we ook wel een traantje gelaten.’ Arnold is een paar jaar geleden officieel gestopt bij ‘zijn’ kantoor, maar nog steeds nauw betrokken. Voor strategie en advies kan het achtkoppige team nog altijd een beroep op hem doen. Nog altijd praat hij in de ‘wij-vorm’. ‘Het voelt nog altijd als mijn kantoor, ook al staat Seger nu aan het roer.’

In een tijd waarin meer en meer financiële zaken naar internet verschuiven, is er bestaansrecht voor zelfstandige kantoren. ‘Wij zijn altijd goed geweest in kwaliteit, in deskundigheid en in service. Klanten altijd dezelfde dag terugbellen. Als het personeel dat niet deed, hadden ze een probleem met mij. Wij hebben geweldig personeel. Als je ’s avonds om negen uur belt, is er niemand op kantoor maar er wordt wel opgenomen. Andere banken zijn tegenwoordig overdag niet eens meer te bereiken. We hebben gecertificeerd financieel adviseurs die top zijn. Bij ons kunnen de klanten nog gewoon geld komen storten. Maar we moeten scherp blijven. De klant is koning. Dat is zó belangrijk.’